Beste parochianen,

Kersttijd is het. Dan zorgen we met elkaar dat er weer Kerstpakketten komen voor de “Dak- en thuislozen” en voor “Het Heem, het sociaal pension”.

Even wat cijfers: Het Heem herbergt 21 mensen die bezig zijn om weer mee te draaien in de maatschappij. Bij De Brijder (in het gebouw van de brandweer) worden 60 dak- en thuislozen – jong en oud –  overdag opgevangen. Daarnaast is er ook veel crisis-opvang in de wijk (zo’n 60 gezinnen).

Vele jaren dragen wij met onze parochie zorg voor een extraatje met de Kerst voor de eerstgenoemde doelgroepen.

Door Corona moeten we het – net als vorig jaar – anders doen. Als we allemaal zelf de  levensmiddelen en andere zaken kopen is er in de winkels teveel contact dichtbij.

Daarom kiezen we de veilige weg en willen wij u vragen om een financiële bijdrage.

Wij doen dan de bestelling bij Jumbo of Albert Hein, en kopen datgene wat de instanties graag willen voor de desbetreffende mensen ( o.a. toiletartikelen, veel blikjes. En lekkers. Daarvoor is geen geld beschikbaar in deze opvang.)

We laten het bezorgen. Dan krijgen de mensen daar toch hun extra’s.

Omdat er weinig kerkbezoek is wil ik dit bericht zo ronddelen. Zegt het voort of mail het voort.

Het nummer waarop u uw bijdrage kunt storten is:

NL49 ABNA 0567339971 t.n.v. St Dominicusparochie, Matthias Laurentius, onder vermelding van Kerstpakkettenactie 2021.

We vinden het fijn om uw bijdrage vóór 12 december te ontvangen. Wij leveren dan op 15 december de ingekochte artikelen af, bij de desbetreffende instanties.

Alvast heel erg bedankt.

Namens de kerstpakkettengroep,

Leny Hoogeveen

Deze week ben ik samen met mijn ouders op vakantie in Berlijn. Het is een stad waar ik graag kom: een plek waar verleden en toekomst elkaar raken en uitdagen. Berlijn is traditioneel geen bijzonder kerkelijke stad. Meer dan driekwart van de bevolking behoort niet tot een geloofsgemeenschap. Van de kwart die dat wel doet behoort tweederde tot een christelijke kerk en één derde behoort tot de islam of een andere niet-christelijke religie.

De relatief kleine Katholieke Kerk in Berlijn is goed voor tien procent van de bevolking maar is net zo internationaal als de stad zelf en laat veel van zichzelf zien. Vooral in haar caritatieve aanwezigheid laat de katholieke kerk hier van zich horen. Parochies verdelen kleding voor vluchtelingen, helpen mensen met drugs- of gokverslavingen, bekommeren zich om het groeiende leger van daklozen in deze grootstad en onlangs is vanuit het aartsbisdom een nieuwe opleiding voor verzorgenden opgericht.

Is deze stadskerk een voorbode van hoe de kerk van de toekomst er uit zal zien? Een kerk die kleiner en internationaler is en het vooral moet hebben van haar sociale en caritatieve aanwezigheid moet hebben, kan de boodschap van het evangelie op een nieuwe manier voor het voetlicht brengen.

De toekomst van de Kerk is een onderwerp dat ons erg ter harte gaat. Afgelopen zondag ging in de Nederlandse bisdommen de openingsfase van het synodale proces van start. Het startschot van een proces van spreken en luisteren dat wereldwijd gewone gelovigen, betrokken leken, theologen, religieuzen en ambtsdragers bij elkaar moet brengen. De afgelopen tijd hebben we kunnen leren dat er in twee jaar veel kan gebeuren. Hoe zullen we over een aantal jaren terugkijken naar de synode?

Als priester heb ik in mijn studietijd veel geleerd over hoe de kerk moet spreken, wat de kerk moet onderwijzen en op welke wijzen zij moet getuigen van de hoop die in haar leeft. Onze lessen in het luisteren zijn echter niet overal even goed neergedaald.

Er is niet overal een cultuur van openheid, en in onze kerk zijn er genoeg olifanten in de kamer om een klein wildpark mee te bevolken. Op veel plekken heerst een gevoel van uitputting. Kerken sluiten, parochies worden groter en het aantal pastoraal benoemden kleiner. Hier en daar is een gevoel van verlamming ontstaan dat eerder uitnodigt tot stomheid dan tot vrijmoedig spreken. Er is dan zelfs een risico dat een mooie kans om onze visies uit te spreken niet op waarde wordt geschat.

De toekomst is nog onbekend, niet omdat het een gesloten boek is maar omdat de bladzijden nog niet geschreven zijn. Dat doen wij namelijk samen. De angst voor de onzekerheid die de toekomst met zich mee kan brengen kan er echter toe leiden dat wij deze bladzijden alvast vooraf proberen in te vullen. Het verlangen naar bekende wegen brengt de toekomst in ieder geval niet dichterbij.

Kleiner, internationaler en (nog meer) sociaal bewogen laat de Katholieke Kerk in Berlijn zien dat ze ook een boodschap heeft in een postchristelijke omgeving. Laten we de moed opbrengen om onze eigen weg naar de toekomst te leren herkennen.

(Bron: website Bisdom Haarlem-Amsterdam)

De Neder­landse bis­schop­pen hebben besloten om de an­der­halve meter afstands­regel bij kerk­be­zoek los te laten, mits er in het kerk­ge­bouw ook tij­dens de vie­ring voldoende geven­ti­leerd kan wor­den. Vooraf opgeven en regis­te­ren zal niet meer nodig zijn. Deze ver­soe­pe­ling gaat in op zater­dag 25 sep­tem­ber. Gelo­vi­gen wordt uit­druk­ke­lijk gevraagd om reke­ning met elkaar te hou­den zowel bij het kiezen van een plaats als bij het lopen door de kerk.

Geen coronatoegangsbe­wijs

De dringende vraag om verant­woor­de­lijk­heid te nemen en thuis te blijven met klachten die kunnen wijzen op corona blijft bovendien gehandhaafd. Bezoekers van vie­rin­gen hoeven geen coronatoegangsbe­wijs te laten zien omdat dit niet past bij het karakter van de Kerk.

Bij kerkgang wordt geen on­der­scheid gemaakt tussen mensen die wel of niet gevacci­neerd zijn, zeggen de bis­schop­pen. Wel roepen zij be­die­naren, vrij­wil­li­gers en andere gelo­vi­gen na­druk­ke­lijk op om zich te laten vaccineren. ‘Wij willen dat niet eisen of af­dwin­gen, maar wel zoals paus Fran­cis­cus een dringende oproep doen. De paus noemt vaccineren een daad van liefde: voor jezelf, voor onze families en vrien­den en voor alle volkeren’.

Zingen

Volkszang is met ingang van 25 sep­tem­ber weer toe­ge­staan. Ook koren mogen weer in volle­dige samen­stel­ling zingen, op voor­waarde dat zij de regels van het RIVM voor koren en zang­en­sem­bles volgen. Dit betreft regels over opstelling (op dit moment nog an­der­halve meter afstand en in zigzagformatie), ventilatie, spuien (in de zin van doorwaaien) enzo­voort.

• RIVM regels voor zang

Communie

De communie kan behalve met het eucha­ris­tisch pincet ook weer met de (vooraf gereinigde) hand wor­den uit­gereikt. Bij de uit­rei­king van de communie blijft het hoestscherm gehandhaafd; ook een gelaatsscherm kan gebruikt wor­den. De tong­com­mu­nie wordt nog niet toe­ge­staan. Voor gelo­vi­gen die niet op de hand de communie willen ont­van­gen blijft de bestaande oplos­sing van kracht, name­lijk het gebruik van een eigen corporale.

Dank­baar­heid

De bis­schop­pen zijn dank­baar dat er zo weer meer ruimte komt voor het samen vieren en zingen. Ook is er dank­baar­heid voor het feit dat met de inzet van het protocol er tot nu toe in de li­tur­gie geen besmet­tingshaar­den zijn geweest. De bis­schop­pen bid­den dat dit zo blijft en dat de gelo­vi­gen, die van harte welkom zijn bij de vie­rin­gen, hierbij zorg en voorzich­tig­heid naar hun naasten blijven betrachten.

Overige regels

• Alle basis­regels blijven gel­den: han­den wassen, hoesten en niezen in de elleboog, thuis­blij­ven en testen bij klachten en zorgen voor voldoende frisse lucht in binnen­ruim­tes.
• Rituele contact­mo­menten (aanra­kingen) tij­dens doop, vormsel, zie­ken­zal­ving, etc. wor­den zoveel moge­lijk beperkt. De regel dat er bij de vre­des­wens geen han­den wor­den geschud blijft gehandhaafd.
• Biechten kan nog niet plaats­vin­den in een biecht­stoel. Er kan gekozen wor­den voor een biecht in een goed te ventileren ruimte.
• De regels met betrek­king tot gebruik van wij­wa­ter blijven vooralsnog gehandhaafd. Wijwater­bak­jes dienen nog leeg te zijn.
• Bij een uit­vaart kan weer be­spren­keling van de kist bij de absoute plaats­vin­den, mits vers water wordt gebruikt en mits be­spren­keling inge­hou­den gebeurt en uit­slui­tend op de kist.
• Collectes blijven op een andere wijze plaats­vin­den dan met het door­ge­ven van collecte­mand­jes/ -schalen, dus via collectebus bij de uitgang, een bankoverschrij­ving of een gift-app.
• Voor pro­ces­sies op de open­ba­re weg en openlucht­vie­ringen op plaatsen die vanaf de open­ba­re weg zicht­baar zijn dient de regel­ge­ving van de lokale over­heid te blijven wor­den gevolgd. Pa­ro­chies die een pro­ces­sie of een openlucht­vie­ring willen hou­den, wordt geadviseerd hierover tevoren contact met hun plaat­se­lijke over­heid op te nemen.
• Bij bede­vaarten moeten de bepa­lin­gen voor reizen van de (bui­ten­landse) over­heid wor­den gevolgd. Bede­vaart­gan­gers die met groepsver­voer reizen volgen voor wat betreft gebruik van een mondkapje de regels van de over­heid t.a.v. open­baar ver­voer.

MIVA steunt kleinschalige projecten in ontwikkelingslanden met vervoers- en communicatiemiddelen. De projecten richten zich op verschillende ontwikkelingsthema’s waaronder kinderrechten, mensenrechten, gezondheidszorg en vrouwen(rechten).

In veel landen zijn basisvoorzieningen als gezondheidszorg en onderwijs onbereikbaar voor de meest kwetsbaren. Gelukkig zijn er lokale mensen die zich inzetten om anderen te helpen. MIVA ondersteunt deze mensen met onmisbare vervoers- en communicatiemiddelen.

Voor de collecte staat naast de gebruikelijke collecteschaal een extra collecteschaal klaar. U kunt uw bijdrage ook overmaken op NL42 INGB 0000 0029 50 tnv MIVA ‘s-Hertogenbosch.

Meer informatie op www.miva.nl

De Neder­landse bis­schop­pen zijn voor de Rooms-Katho­lie­ke Kerk met een update gekomen van het protocol ‘Ker­ke­lijk leven op an­der­halve meter’. Het protocol is op 26 juni ingegaan.

Het aantal personen per locatie wordt bepaald door de grootte van het kerkgebouw met inachtneming van de 1,5 meter!

Voor de H. Mariakerk is het maximum aantal vastgesteld op 85 personen. Voor deze kerk geldt dat men zich wel van te voren moet aanmelden via maria@dominicusparochie.nl of telefoonnummer 072-5628401 (spreek bij afwezigheid het bandje in).

Doel van registreren of aanmelden is om de gegevens te gebruiken bij een bron- en contactonderzoek in geval van besmetting. De gegevens worden 14 dagen bewaard en daarna vernietigd.

Voor alle kerken geldt:

• Een mondkapje dragen is niet meer verplicht!
• Kom bij hoesten en/of gezondheidsklachten niet naar de viering
• Houd anderhalve meter afstand!
• Schud geen handen, maar knik elkaar vriendelijk toe
• Volg de aanwezige routes in de kerken
• Ontsmet voorafgaand aan de viering uw handen met de daarvoor aanwezige middelen
• Ga alleen zitten op de daarvoor bestemde plaatsen (personen uit een gezin mogen bij elkaar zitten)
• Volg de aanwijzingen op van de aanwezige personen namens de kerk.
• Bij de vredeswens geen handen schudden, maar elkaar vriendelijk toeknikken
• De communie wordt alleen uitgereikt door een priester met behulp van een communiepincet.
• Tussen de ontvanger van de communie en de priester is een communiescherm geplaatst.
• Zingen is niet toegestaan, behalve door de eventueel koorleden
• Helaas er is geen koffie na de viering

Een misboekje bij de livestream of de TV-mis
Het is mogelijk om op vrijdag na de viering van 09.30 uur in de Sint Laurentiuskerk (om plm. 10.00 uur afgelopen) of doordeweeks als de kerk open is een misboekje af te halen voor thuisgebruik. Het misboekje kunt u dan thuis gebruiken tijdens de livestream van de H. Mis of de H. Mis op televisie (zondag NPO2 om 10.00).

Maandelijks schrijft Pastoor Jan-Jaap van Peperstraten in het Nederlands Dagblad een column.

Laatst dronk ik nog koffie met Bea, Hanny, Hans en Fred – en binnenkort ga ik weer lunchen met paters Francisco en Manuel om te horen hoe het met hen gaat in hun nieuwe parochie. Het gebeurt niet vaak dat ik mensen spreek die literaire bekendheid verworven hebben. Maar zo is het nu.

Ze zijn allen vereeuwigd door Anton Stolwijk in zijn boek Buiten Dienst waarin hij de opmaat naar de sluiting van de Alkmaarse Josephkerk beschrijft.

Het is een mooi, scherp geschreven en wat melancholisch boek. Het verhaal van een leeggehaalde kerk en verdrietige mensen. Het leest als een Klaaglied over onze kerk. Het beschrijft een tijd die onherroepelijk voorbij gaat.

De sluiting van de Josephkerk heb ik zelf niet meegemaakt. Ik verhuisde een paar maanden later naar Alkmaar. Het staartje heb ik echter nog gezien en woonde nog zes maanden in de enorme – enorm lege – pastorie van de Joseph.

Ook de verhalen van de trouwe kerkgangers Bea, Hanny, Hans, Fred en de anderen zijn niet verdwenen. Opgetekend en wel liggen ze in de boekwinkel.  Het boek is lovend gerecenseerd. Het verhaal van onze parochie is daarmee ook het verhaal van de kerk geworden. Het NRC schreef al over “de langzame uitsterving van de Katholieke Kerk in Nederland”. De uitsterving van de kerk. Woorden als een doodsklok.

En als je dat zo leest voel je je als de zieke in de sketch van Monty Python, die al op de lijkenkar wordt gegooid terwijl hij nog driftig  “I`m not dead yet!” uitroept. Het kan toch niet zijn dat onze kerk wordt ingeruild voor het kattencafé en de psalmen voor de Happinez?

En toch, dit is nu waar we zijn. De grote geschiedenis van onze tijd. Het verdwijnen van deze vorm van kerk-zijn. Ik voel er niks voor om onszelf al dood te verklaren maar ook vals optimisme, denken dat alles vanzelf goedkomt en de kerk weer volloopt als we deze bocht maar nemen, is even lui als neerliggen en wachten op de dood.

We doorleven hier niet de eerste breuk in ons verleden. Vormen van kerk-zijn komen op en vergaan. De kerk van de achttiende eeuw verdween met de Franse Revolutie, en die van de negentiende en vroege twintigste eeuw met het Tweede Vaticaanse Concilie. Nu loopt de kerk van de late twintigste eeuw op haar eind.

En tussen zoveel verdwijnend verleden is het soms moeilijk te erkennen dat wij geen mensen van het verleden zijn. In de kerk en in de sacramenten vinden wij Jezus Christus elke keer opnieuw. Hij is geen man van toen maar de Redder voor nu. De tijden zijn slecht maar de boodschap vervaagt niet. We vinden er een nieuwe vorm voor, want dat hebben we altijd gedaan.

Als veel lijkt te eindigen denk ik aan een mooi woord dat wel eens aan Maarten Luther wordt toegeschreven: ”als ik wist dat morgen de wereld zou vergaan, zou ik vandaag nog een boompje planten”. Ons kennen is stukwerk en de toekomst geen gevangenis. God is groter dan onszelf en onze verwachtingen. Zijn grote trouw is iedere morgen weer nieuw.  (Klaagliederen 3:23)