Blog overgenomen van de website van het Nederlands Dagblad van 16 december 2021

Corona geeft een nieuwe ervaring van het onreine, signaleert pastoor Jan-Jaap van Peperstraten in de supermarkt. ‘De ervaring van onreinheid bestaat alleen in mijn hoofd. Maar dat maakt de ervaring niet minder echt.’

De bijbelse reinheidswetten waren voor mij altijd één groot mysterie. Op het seminarie leer je erover bij de vakken Oude Testament, en zoals dat gaat wordt het daar behandeld als iets van lang voorbij. Het Kruisoffer, de vooruitgang in de maatschappelijke hygiëne en de medische wetenschap hebben onreinheid verbannen tot een voetnoot in de theologische handboeken.

Corona heeft vele veranderingen gebracht. Een nieuwe ervaring van het onreine hoort daar ook bij. Ik had het niet zien aankomen, maar dat geldt inmiddels voor bijna alles in dit land.

Eergisteren was ik in de supermarkt. Ik kom daar niet graag. Mensen staan te dicht op elkaar, halen hun neus op, en zo gauw je er op let hoor je in het gangpad naast je een snotterige hoestbui. Maar het enige waar ik een nóg grotere hekel aan heb is afhankelijkheid van bezorgdiensten. Ik waag het er dus maar op.

Twee keer per week zoek ik een rustige tijd uit om inkopen te doen.  Meestal gaat het goed. Ik hyperventileer al ruim een jaar niet meer.

Nu zit je in de kerk of bij het ziekenzalven ook wel eens naast iemand met een snottebel, of erger. Maar dat voelt anders. Zeker bij ziekenbezoek geef ik eerst alles uit handen aan God. Maar dat voelt wat overdreven als voorbereiding voor het boodschappen doen.

bijbelwitte broodjes

Ik stond in de supermarkt bij het Broodjesparadijs en ik verheugde me al op een paar bolletjes voor bij de lunch toen er opeens een vrouw schuin voor mij doorstak en met de blote hand een wijde selectie bijbelwitte broodjes bepotelde voor ze er een paar van in haar zak stopte. Een smoezelig lapje hing om haar kin.

Vol afgrijzen trek ik mezelf weg van de bolletjesbar en kom weer wat bij zinnen zonder dat ik langdurig in een boterhamzakje moet ademen. Onrein! Op dat moment wenste ik me een engel met een brandend zwaard toe, zodat die deze smoezelige Eva met een sierlijke boog uit het Broodjesparadijs kon werpen. Of minstens een potige beveiliger met een wapenstok die zulks minder sierlijk voor elkaar krijgt. Dan kunnen fatsoenlijk bemaskerde mensen met de daarvoor bestemde tang een onbepoteld bolletje in hun steriele tas stoppen.

Helaas is er in dit land een jammerlijk tekort aan potige beveiligers, laat staan engelen met brandende zwaarden. Er zijn wel pastoors met opgeheven wijsvingers, maar daar luistert tegenwoordig ook niemand meer naar.

En dat terwijl er niks aan de hand is. Ik ben uitstekend geprikt en inmiddels zelfs geboosterd. De kans dat ik word aangestoken door een ongewassen snottebel is bijzonder laag. De afkeer, de ervaring van onreinheid, die ik voel bestaat alleen in mijn hoofd. Maar dat maakt de ervaring niet minder echt.

nieuwe ervaringen

Corona betekent ook omgaan met nieuwe ervaringen, of je je er klaar voor voelt of niet. Jezus kon de onreinen zien als meer dan onrein; maar wat dat betekende is misschien voor ons nog abstract.  Wij  voelden niet wat onreinheid kon betekenen. We zijn denk ik dan ook vergeten hoe radicaal het is om bijbelwit brood te breken en te delen met wie onreinheid uitstraalt.

Pas als je het ziet, en als je het weet kun je erover nadenken en er mee werken.  Tenminste – dat vertel ik mezelf. Ik hoop het ook te gaan geloven zodat ik in 2022 niet eindig als Virusfarizeeër, die anderen zware lasten oplegt, maar zélf zijn handen niet stukwast.

Beste parochianen,
Op 16 december zijn we met twee auto’s vol Kerstboodschappen,  naar “Het Heem” en “De Inloop” gegaan. Voor “Het Heem” hadden we voor 21 mensen van de crisis-opvang kerstboodschappen gedaan en 21 gezinnen, die een extraatje goed kunnen gebruiken, kregen een gevulde tas. Voor de gezinnen hebben we het zelf ingepakt.

Bij “de Inloop” hadden we een grotere groep. We hadden voor 60 daklozen  boodschappen gedaan. Het kerstpakket werd uitgedeeld door de medewerkers daar. We zijn wel geschrokken van het hoge aantal: zestig mensen, met ook een deel jongeren. Dat is heel veel. Het uitladen liep gesmeerd. De kratten werden in een treintje uitgeladen en naar binnen gebracht.

Iedereen is enorm blij en de mensen kijken er elk jaar naar uit. Ook de medewerkers genieten hier van en zijn heel blij als we komen.

Al deze giften komen zo goed terecht en daarvoor willen wij alle gulle gevers, die daaraan hebben bijgedragen, heel hartelijk bedanken!

Groet van het kerstpakketten team.
Marion, Joke, Jos en Leny

• De doordeweekse vieringen vervallen in ieder geval t/m 14 januari.
• Op vrijdag 24 december vervalt de inloopviering in de Sint Laurentiuskerk
• Na 17.00 uur zijn er voorlopig geen vieringen en andere activiteiten; ook niet op Kerstavond.
• De kaarten voor de vieringen op 25 en 26 december in de H. Mariakerk zijn allemaal vergeven. Zonder kaart geen toegang!
• De open kerk op woensdag van 13.00 uur – 15.00 uur in de H. Mariakerk gaat gewoon door.
• Vanaf 27 december is reserveren voor de vieringen in de H. Mariakerk weer verplicht. U belt dan met 072-5628401 (spreek bij afwezigheid antwoordapparaat in) of stuur een email aan maria@dominicusparochie.nl.
• Het is zeer gewenst dat u zich gedurende de overige vieringen houdt aan de basismaatregelen: draag een mondkapje, houd afstand, blijf thuis bij klachten.

Beste parochianen,

Kersttijd is het. Dan zorgen we met elkaar dat er weer Kerstpakketten komen voor de “Dak- en thuislozen” en voor “Het Heem, het sociaal pension”.

Even wat cijfers: Het Heem herbergt 21 mensen die bezig zijn om weer mee te draaien in de maatschappij. Bij De Brijder (in het gebouw van de brandweer) worden 60 dak- en thuislozen – jong en oud –  overdag opgevangen. Daarnaast is er ook veel crisis-opvang in de wijk (zo’n 60 gezinnen).

Vele jaren dragen wij met onze parochie zorg voor een extraatje met de Kerst voor de eerstgenoemde doelgroepen.

Door Corona moeten we het – net als vorig jaar – anders doen. Als we allemaal zelf de  levensmiddelen en andere zaken kopen is er in de winkels teveel contact dichtbij.

Daarom kiezen we de veilige weg en willen wij u vragen om een financiële bijdrage.

Wij doen dan de bestelling bij Jumbo of Albert Hein, en kopen datgene wat de instanties graag willen voor de desbetreffende mensen ( o.a. toiletartikelen, veel blikjes. En lekkers. Daarvoor is geen geld beschikbaar in deze opvang.)

We laten het bezorgen. Dan krijgen de mensen daar toch hun extra’s.

Omdat er weinig kerkbezoek is wil ik dit bericht zo ronddelen. Zegt het voort of mail het voort.

Het nummer waarop u uw bijdrage kunt storten is:

NL49 ABNA 0567339971 t.n.v. St Dominicusparochie, Matthias Laurentius, onder vermelding van Kerstpakkettenactie 2021.

We vinden het fijn om uw bijdrage vóór 12 december te ontvangen. Wij leveren dan op 15 december de ingekochte artikelen af, bij de desbetreffende instanties.

Alvast heel erg bedankt.

Namens de kerstpakkettengroep,

Leny Hoogeveen

Deze week ben ik samen met mijn ouders op vakantie in Berlijn. Het is een stad waar ik graag kom: een plek waar verleden en toekomst elkaar raken en uitdagen. Berlijn is traditioneel geen bijzonder kerkelijke stad. Meer dan driekwart van de bevolking behoort niet tot een geloofsgemeenschap. Van de kwart die dat wel doet behoort tweederde tot een christelijke kerk en één derde behoort tot de islam of een andere niet-christelijke religie.

De relatief kleine Katholieke Kerk in Berlijn is goed voor tien procent van de bevolking maar is net zo internationaal als de stad zelf en laat veel van zichzelf zien. Vooral in haar caritatieve aanwezigheid laat de katholieke kerk hier van zich horen. Parochies verdelen kleding voor vluchtelingen, helpen mensen met drugs- of gokverslavingen, bekommeren zich om het groeiende leger van daklozen in deze grootstad en onlangs is vanuit het aartsbisdom een nieuwe opleiding voor verzorgenden opgericht.

Is deze stadskerk een voorbode van hoe de kerk van de toekomst er uit zal zien? Een kerk die kleiner en internationaler is en het vooral moet hebben van haar sociale en caritatieve aanwezigheid moet hebben, kan de boodschap van het evangelie op een nieuwe manier voor het voetlicht brengen.

De toekomst van de Kerk is een onderwerp dat ons erg ter harte gaat. Afgelopen zondag ging in de Nederlandse bisdommen de openingsfase van het synodale proces van start. Het startschot van een proces van spreken en luisteren dat wereldwijd gewone gelovigen, betrokken leken, theologen, religieuzen en ambtsdragers bij elkaar moet brengen. De afgelopen tijd hebben we kunnen leren dat er in twee jaar veel kan gebeuren. Hoe zullen we over een aantal jaren terugkijken naar de synode?

Als priester heb ik in mijn studietijd veel geleerd over hoe de kerk moet spreken, wat de kerk moet onderwijzen en op welke wijzen zij moet getuigen van de hoop die in haar leeft. Onze lessen in het luisteren zijn echter niet overal even goed neergedaald.

Er is niet overal een cultuur van openheid, en in onze kerk zijn er genoeg olifanten in de kamer om een klein wildpark mee te bevolken. Op veel plekken heerst een gevoel van uitputting. Kerken sluiten, parochies worden groter en het aantal pastoraal benoemden kleiner. Hier en daar is een gevoel van verlamming ontstaan dat eerder uitnodigt tot stomheid dan tot vrijmoedig spreken. Er is dan zelfs een risico dat een mooie kans om onze visies uit te spreken niet op waarde wordt geschat.

De toekomst is nog onbekend, niet omdat het een gesloten boek is maar omdat de bladzijden nog niet geschreven zijn. Dat doen wij namelijk samen. De angst voor de onzekerheid die de toekomst met zich mee kan brengen kan er echter toe leiden dat wij deze bladzijden alvast vooraf proberen in te vullen. Het verlangen naar bekende wegen brengt de toekomst in ieder geval niet dichterbij.

Kleiner, internationaler en (nog meer) sociaal bewogen laat de Katholieke Kerk in Berlijn zien dat ze ook een boodschap heeft in een postchristelijke omgeving. Laten we de moed opbrengen om onze eigen weg naar de toekomst te leren herkennen.

(Bron: website Bisdom Haarlem-Amsterdam)

De Neder­landse bis­schop­pen hebben besloten om de an­der­halve meter afstands­regel bij kerk­be­zoek los te laten, mits er in het kerk­ge­bouw ook tij­dens de vie­ring voldoende geven­ti­leerd kan wor­den. Vooraf opgeven en regis­te­ren zal niet meer nodig zijn. Deze ver­soe­pe­ling gaat in op zater­dag 25 sep­tem­ber. Gelo­vi­gen wordt uit­druk­ke­lijk gevraagd om reke­ning met elkaar te hou­den zowel bij het kiezen van een plaats als bij het lopen door de kerk.

Geen coronatoegangsbe­wijs

De dringende vraag om verant­woor­de­lijk­heid te nemen en thuis te blijven met klachten die kunnen wijzen op corona blijft bovendien gehandhaafd. Bezoekers van vie­rin­gen hoeven geen coronatoegangsbe­wijs te laten zien omdat dit niet past bij het karakter van de Kerk.

Bij kerkgang wordt geen on­der­scheid gemaakt tussen mensen die wel of niet gevacci­neerd zijn, zeggen de bis­schop­pen. Wel roepen zij be­die­naren, vrij­wil­li­gers en andere gelo­vi­gen na­druk­ke­lijk op om zich te laten vaccineren. ‘Wij willen dat niet eisen of af­dwin­gen, maar wel zoals paus Fran­cis­cus een dringende oproep doen. De paus noemt vaccineren een daad van liefde: voor jezelf, voor onze families en vrien­den en voor alle volkeren’.

Zingen

Volkszang is met ingang van 25 sep­tem­ber weer toe­ge­staan. Ook koren mogen weer in volle­dige samen­stel­ling zingen, op voor­waarde dat zij de regels van het RIVM voor koren en zang­en­sem­bles volgen. Dit betreft regels over opstelling (op dit moment nog an­der­halve meter afstand en in zigzagformatie), ventilatie, spuien (in de zin van doorwaaien) enzo­voort.

• RIVM regels voor zang

Communie

De communie kan behalve met het eucha­ris­tisch pincet ook weer met de (vooraf gereinigde) hand wor­den uit­gereikt. Bij de uit­rei­king van de communie blijft het hoestscherm gehandhaafd; ook een gelaatsscherm kan gebruikt wor­den. De tong­com­mu­nie wordt nog niet toe­ge­staan. Voor gelo­vi­gen die niet op de hand de communie willen ont­van­gen blijft de bestaande oplos­sing van kracht, name­lijk het gebruik van een eigen corporale.

Dank­baar­heid

De bis­schop­pen zijn dank­baar dat er zo weer meer ruimte komt voor het samen vieren en zingen. Ook is er dank­baar­heid voor het feit dat met de inzet van het protocol er tot nu toe in de li­tur­gie geen besmet­tingshaar­den zijn geweest. De bis­schop­pen bid­den dat dit zo blijft en dat de gelo­vi­gen, die van harte welkom zijn bij de vie­rin­gen, hierbij zorg en voorzich­tig­heid naar hun naasten blijven betrachten.

Overige regels

• Alle basis­regels blijven gel­den: han­den wassen, hoesten en niezen in de elleboog, thuis­blij­ven en testen bij klachten en zorgen voor voldoende frisse lucht in binnen­ruim­tes.
• Rituele contact­mo­menten (aanra­kingen) tij­dens doop, vormsel, zie­ken­zal­ving, etc. wor­den zoveel moge­lijk beperkt. De regel dat er bij de vre­des­wens geen han­den wor­den geschud blijft gehandhaafd.
• Biechten kan nog niet plaats­vin­den in een biecht­stoel. Er kan gekozen wor­den voor een biecht in een goed te ventileren ruimte.
• De regels met betrek­king tot gebruik van wij­wa­ter blijven vooralsnog gehandhaafd. Wijwater­bak­jes dienen nog leeg te zijn.
• Bij een uit­vaart kan weer be­spren­keling van de kist bij de absoute plaats­vin­den, mits vers water wordt gebruikt en mits be­spren­keling inge­hou­den gebeurt en uit­slui­tend op de kist.
• Collectes blijven op een andere wijze plaats­vin­den dan met het door­ge­ven van collecte­mand­jes/ -schalen, dus via collectebus bij de uitgang, een bankoverschrij­ving of een gift-app.
• Voor pro­ces­sies op de open­ba­re weg en openlucht­vie­ringen op plaatsen die vanaf de open­ba­re weg zicht­baar zijn dient de regel­ge­ving van de lokale over­heid te blijven wor­den gevolgd. Pa­ro­chies die een pro­ces­sie of een openlucht­vie­ring willen hou­den, wordt geadviseerd hierover tevoren contact met hun plaat­se­lijke over­heid op te nemen.
• Bij bede­vaarten moeten de bepa­lin­gen voor reizen van de (bui­ten­landse) over­heid wor­den gevolgd. Bede­vaart­gan­gers die met groepsver­voer reizen volgen voor wat betreft gebruik van een mondkapje de regels van de over­heid t.a.v. open­baar ver­voer.