Maandelijks schrijft Pastoor Jan-Jaap van Peperstraten in het Nederlands Dagblad een column.

Laatst dronk ik nog koffie met Bea, Hanny, Hans en Fred – en binnenkort ga ik weer lunchen met paters Francisco en Manuel om te horen hoe het met hen gaat in hun nieuwe parochie. Het gebeurt niet vaak dat ik mensen spreek die literaire bekendheid verworven hebben. Maar zo is het nu.

Ze zijn allen vereeuwigd door Anton Stolwijk in zijn boek Buiten Dienst waarin hij de opmaat naar de sluiting van de Alkmaarse Josephkerk beschrijft.

Het is een mooi, scherp geschreven en wat melancholisch boek. Het verhaal van een leeggehaalde kerk en verdrietige mensen. Het leest als een Klaaglied over onze kerk. Het beschrijft een tijd die onherroepelijk voorbij gaat.

De sluiting van de Josephkerk heb ik zelf niet meegemaakt. Ik verhuisde een paar maanden later naar Alkmaar. Het staartje heb ik echter nog gezien en woonde nog zes maanden in de enorme – enorm lege – pastorie van de Joseph.

Ook de verhalen van de trouwe kerkgangers Bea, Hanny, Hans, Fred en de anderen zijn niet verdwenen. Opgetekend en wel liggen ze in de boekwinkel.  Het boek is lovend gerecenseerd. Het verhaal van onze parochie is daarmee ook het verhaal van de kerk geworden. Het NRC schreef al over “de langzame uitsterving van de Katholieke Kerk in Nederland”. De uitsterving van de kerk. Woorden als een doodsklok.

En als je dat zo leest voel je je als de zieke in de sketch van Monty Python, die al op de lijkenkar wordt gegooid terwijl hij nog driftig  “I`m not dead yet!” uitroept. Het kan toch niet zijn dat onze kerk wordt ingeruild voor het kattencafé en de psalmen voor de Happinez?

En toch, dit is nu waar we zijn. De grote geschiedenis van onze tijd. Het verdwijnen van deze vorm van kerk-zijn. Ik voel er niks voor om onszelf al dood te verklaren maar ook vals optimisme, denken dat alles vanzelf goedkomt en de kerk weer volloopt als we deze bocht maar nemen, is even lui als neerliggen en wachten op de dood.

We doorleven hier niet de eerste breuk in ons verleden. Vormen van kerk-zijn komen op en vergaan. De kerk van de achttiende eeuw verdween met de Franse Revolutie, en die van de negentiende en vroege twintigste eeuw met het Tweede Vaticaanse Concilie. Nu loopt de kerk van de late twintigste eeuw op haar eind.

En tussen zoveel verdwijnend verleden is het soms moeilijk te erkennen dat wij geen mensen van het verleden zijn. In de kerk en in de sacramenten vinden wij Jezus Christus elke keer opnieuw. Hij is geen man van toen maar de Redder voor nu. De tijden zijn slecht maar de boodschap vervaagt niet. We vinden er een nieuwe vorm voor, want dat hebben we altijd gedaan.

Als veel lijkt te eindigen denk ik aan een mooi woord dat wel eens aan Maarten Luther wordt toegeschreven: ”als ik wist dat morgen de wereld zou vergaan, zou ik vandaag nog een boompje planten”. Ons kennen is stukwerk en de toekomst geen gevangenis. God is groter dan onszelf en onze verwachtingen. Zijn grote trouw is iedere morgen weer nieuw.  (Klaagliederen 3:23)

Dit blog van Pastoor Jan-Jaap werd op 7 mei gepubliceerd op de website van het Nederlands Dagblad

Zo ziet het er tenminste uit op de bekende afbeelding van “Maria die de knopen ontwart” die in de Duitse stad Augsburg wordt vereerd. Op de afbeelding, een barokschilderij, ontdoet Maria een lang wit lint geduldig van de vele knopen die er in liggen, ze staat daarbij met haar voet op de slang – symbool van de Boze – die zichzelf ook in een knoop gewrongen heeft.  

De afbeelding – bekend geworden door de bijzondere devotie die Paus Franciscus er tot heeft – speelt de laatste tijd door mijn hoofd. We leven vaker dan niet in verwarring, struikelen over onze veters en worden geconfronteerd met situaties die vastgelopen zijn. In onze cultuur zijn wij dol op daadkracht en grote gebaren. Knopen zijn er om door te hakken en als dat niet lukt gooien we het touwtje weg en bestellen we een ander bij AliExpress.

Inhakken op knopen is ook voor mij een terugkerende verleiding. Het kan bijvoorbeeld moeilijk zijn om met bepaalde mensen samen te werken. Je zoekt elkaar immers niet uit! Bewust of onbewust drukken mensen dan ook wel eens op één van mijn grote rode knoppen of sta ik op mijn beurt op iemands tenen.

Ik heb door de jaren heen echter geleerd dat daadkrachtig reageren wel heel goed voelt, maar dat je tenslotte alleen maar met jezelf en anderen verder in de knoop raakt. Zonder dat je het wil raak je in een onontwarbare kluwen.  

Des te harder je hakt, des te meer loop je vast en als we geen we geen stap terug willen doen worden we zélf tot knoop: hard en onbeweeglijk. Als je dat vol houdt word je wie je niet wil zijn.

De meimaand is traditioneel aan Maria gewijd en dat is een mooie gelegenheid om de komende weken de devotie tot Maria die de knopen ontwart onder de aandacht te brengen. Deze devotie vraagt geen grote woorden of gebaren en je hoeft er niet eens gelovig voor te zijn. Het enige wat moet is dat we onze problemen, onze eigen verwarring en de moeilijkheden in onze relaties minder vaak proberen te ervaren als irritante obstakels die slechts op onze weg komen om ons te tergen. Onze ouders hebben ons geleerd om tot tien te tellen. Zo tellen is het eerste en makkelijkste gebed tot Maria.

Als we zo veelvuldig tot Maria gebeden hebben kunnen we ook met andere ogen naar onze problemen leren kijken. Maria’s lint zit vol met knopen maar ze is maar met één knoop bezig. Niet alle problemen in het leven moeten tegelijkertijd worden opgelost. Na verloop van tijd kunnen we de knoop waar we aan werken zelfs anders gaan ervaren. De knopen worden dan minder een doorn in ons vlees en meer en meer een uitdaging waar wij met vertrouwen aan mogen werken. 

Sommige knopen lijken dan opeens te verdwijnen. Ook al mag iedereen daar zijn of haar eigen gedachten bij hebben sla ik, wanneer dat gebeurt, mijn ogen even op naar boven en bedank ik de grote Ontwarster die ons in haar gedachten houdt.

Voor het volgende nummer van parochieblad Het Mirakel is de redactie op zoek naar foto’s van de aartsengelen in de voormalige Don Boscokerk aan het Geert Grooteplein in Alkmaar. Het gaat om de beelden die op een sokkel stonden en aan de pilaren achter het altaar hingen. (zoals op de foto te zien is)

Als u detailfoto’s van de aartsengelen hebt, dan willen wij deze graag gebruiken. De foto’s kunt u sturen aan matthiaslaurentius@dominicusparochie.nl.

Bestaande vorm 40MM sponsorwandeltocht

Sinds jaar en dag is het een feit: op de zaterdag na Hemelvaartsdag vindt de sponsorwandeltocht van de 40MM plaats. Alle 40MM wandelaars lopen geld bijeen om alle 40MM projecten te kunnen ondersteunen. Dit betreft vele kleinschalige projecten in de minder ontwikkelde landen. De wandeltocht wordt gekenmerkt door de gezellige sfeer. Het straalt plezier uit van zowel de wandelaars als de talloze vrijwilligers om er een geslaagd evenement van te maken. 

Versie 2021: virtuele 40MM sponsorwandeltocht

Helaas kan door corona dit jaar de wandeltocht niet in de bestaande vorm plaatsvinden, maar gelukkig wel in een nieuwe vorm: een virtuele sponsorwandeltocht! Dit betekent dat de wandelaars niet genieten van het mooie parcours zoals wij uitzetten, maar dat de wandelaars zelf kunnen bepalen wanneer, waar, welke en in hoeveel dagen zij de route lopen! Uiteraard mag er ook voor gekozen worden om niet de gehele 40 km te lopen. Dit alles wordt geregistreerd in een speciale app. We hebben de maand mei dan ook uitgeroepen tot ‘mei wandelmaand’. Een totaal nieuwe opzet, maar wel passend voor deze tijd. Juist nu is het zo belangrijk om te sporten en fit te blijven, dus we hopen vele wandelaars jong en oud (uit heel West-Friesland en daarbuiten) te kunnen motiveren om sponsorgeld in te zamelen en de wandelschoenen aan te trekken!

Kinderroute

Net zoals altijd hebben wij ook nu aan de kleine wandelaars gedacht. Je kunt ervoor kiezen om samen met je kind(eren) een route van 4 km te lopen.

Hoe gaat het in zijn werk?

• Download de app ‘Racemap’ (Google Play Store) of Racemap (App store van Apple)
• Ga naar onze website 40mm.nl en schrijf je in (dit kan vanaf 1 april tot uiterlijk 24 april 2021)!
• Check je mailbox of je de bevestigingsmail hebt ontvangen.
• Download het sponsorformulier vanaf onze site en laat je door zoveel mogelijk mensen sponsoren.
• Eind april ontvang je de instructiemail waar je startnummer in zit en de uitleg over het gebruik van de app.
• Het is mei! Trek je wandelschoenen aan en geniet van de omgeving, de rust, het kletsen met een bekende, etc. Doe het op je eigen manier, hoe jij het wil!

Samen lopen

Omdat wij nu nog niet weten welke coronamaatregelen gelden in mei, denken wij dat het lopen met een groep niet mogelijk zal zijn. Hoe leuk is het dan ook dat je alle bekenden die meelopen live kunt volgen via de app?

Een overzicht van de doelen die gesteund worden, vindt u hier.

Hoe is het gegaan met de paasactie van de Alkmaarse Raad van Kerken in 2021? Twee zaken vallen in het bijzonder op. Ten eerste het grote aantal aanvragen: er werden bijna 400 adressen opgegeven van mensen (omgerekend zijn dat rond 420 volwassenen en 220 kinderen) die een extraatje goed kunnen gebruiken, 100 adressen meer dan vorig jaar. Ten tweede het geweldige bedrag aan giften: er is ruim € 8.000 binnengekomen. Dat maakte het mogelijk om aan alle aanvragen ook te kunnen voldoen. Alle particuliere gevers die hieraan bijgedragen hebben, danken wij hartelijk. Wij bedanken ook de diaconieën en charitatieve instellingen die de actie financieel steunden.

Om u een idee te geven van hoe de attenties zijn ontvangen geef ik de volgende citaten uit reacties door.

Van een ontvanger: “Hierbij wil ik u graag bedanken voor het lieve presentje wat ik laatst heb ontvangen. Al jarenlang ontvang ik rond Pasen een doos met boodschappen, waar ik heel blij mee was. Helemaal toen de kinderen nog klein waren. Dit jaar een Hema en Jumbo bon. Ook superblij mee. Komt goed uit. Super lief en dank hiervoor.”

Van iemand die namens een organisatie adressen doorgaf: “Van de betreffende gezinnen, alle rond het minimum bestaansniveau, hoorde ik dat zij heel blij verrast waren met uw gulle gift. Omdat het voor deze gezinnen moeilijk is om buiten het gezinsbudget iets extra’s voor de Paasdagen te kopen is uw attentie meer dan welkom gebleken. Men verzocht mij nadrukkelijk u hiervan melding te maken en u hartelijk te bedanken. Graag bij deze.”
Nog een reactie van een ontvanger: ”I hope this email finds you well. Thank you for the gift you sent me, It was very heartwarming and very motivating and It gave me the feeling of “Don’t worry, we know that you are there ☺”.

Wij hopen de paasactie volgend jaar opnieuw te kunnen houden.

Namens het paasactieteam van de ARK

Ria de Rijke

In november 2010 is er in de Pius X een filmgroep gestart, waar direct gemiddeld 25 belangstellenden 1x per maand naar toe kwamen. Men kwam niet alleen voor de film, maar ook om elkaar te ontmoeten en gezellig een kop koffie/thee te drinken.

Daarbij was er een eenvoudig happy hour voor de Kerst en eveneens ter afsluiting voor het zomerreces.

Na alle commotie omtrent Covid 19, hoopt de filmgroep als de omstandigheden het toelaten,  haar 11^e jaar in te gaan te weten 3^e week van oktober.

Inmiddels ben ik op zoek naar een extra vrijwilliger, ter ondersteuning van het technische aspect, hetgeen de filmvertoning met zich mee brengt. Wij maken gebruik van een laptop (persoonlijk bezit)  en de beamer van de parochie.

Momenteel is er 1 persoon (80+) die zich daarmee bezighoudt en dat vind ik riskant om op alleen die persoon te moeten steunen.

Mijn vraag is nu of u in uw achterban wilt nagaan of er een persoon is die ook van films houdt en die ons daarbij 1x per maand 2 uurtjes zou kunnen assisteren. De bijeenkomsten zijn altijd op de laatste woensdagmiddag van de maand en wij starten om 14.00 uur.

Heeft u belangstelling neem dan contact op met Yvonne de Weerdt.

Deze column van Pastoor Jan-Jaap van Peperstraten verscheen op 3 maart in het Nederlands Dagblad.

De lente is een tijd van vernieuwing en dat voel je des te meer als het lastig is om nieuwe dingen te kopen. Vooral op het gebied van kleding wordt de zaak penibel. Ik kan bijna niks meer met fatsoen aan. Ik ben vooral toe aan nieuwe kleren en ook aan een nieuwe foto want de vrolijke bolle toet die u hierboven aankijkt, is ingeruild voor een afgeslankter exemplaar.
Sinds het voorjaar van 2020 ben ik een goede twintig kilo afgevallen, is mijn bloedsuiker terug naar een acceptabele hoogte en eet ik meer dan zes ons verse groente per dag.
Mijn leefstijlcoach moedigt mij via Whatsapp en Zoom aan en ik voel me energieker en gezonder dan ooit. Het voelt als een zegen!
Natuurlijk, je moet het zelf doen – maar zonder ferme huisarts en een coach die je een beetje achter je rap uitdijende vodden zit, was het niet zo snel gegaan. Ik ben dankbaar voor alle zetjes die ik kreeg.

Er is de laatste tijd veel aandacht voor leefstijlgeneeskunde, en dat is terecht. Overgewicht en bijbehorende complicaties komen steeds meer voor in Nederland, en dat komt niet omdat mensen opeens genetisch vatbaarder zijn voor overgewicht of er een besmettelijke vorm van wilszwakte is uitgebroken. Overgewicht is een maatschappelijk probleem waar inmiddels meer dan de helft van de bevolking in meer of mindere mate last van heeft. Dat ik niet de enige Nederlander was die te maken kreeg met complicaties rond overgewicht is zowel een troostende als een zorgelijke gedachte. Eén van de definities van een goede samenleving is – volgens de twintigste-eeuwse katholieke activist Peter Maurin – ‘een samenleving waarin het makkelijker is om goed te zijn’. Zogezegd leven we nu in een samenleving waarin het steeds moeilijker wordt om gezond te blijven.

Deze ontwikkeling gaat iedereen aan. Wij zijn niet geschapen als geestelijke wezens die tijdelijk in een of ander lichaam verblijven. Wij zijn als lichamelijke mensen geschapen en met lichaam én geest. Een samenleving waarin het steeds moeilijker wordt om lichamelijk en geestelijk gezond te blijven, is dan ook een samenleving die de menselijke waardigheid onder druk zet.
Nu ik zelf met enig enthousiasme deel uitmaak van leefstijlgroepen, coaching krijg en anders ben gaan denken over werkdruk en stress, blijven dus wel een aantal vragen. Voelt het niet alsof het traject letterlijk voor ‘mijn soort mensen’ verzonnen is? Redelijk actieve, hoogopgeleide mensen? In andere woorden: is het niet precies toegesneden op een groep die geen meerderheid van de Nederlandse bevolking is?

Maatschappelijke problemen zijn ook zingevingsproblemen. Hoe wij als samenleving omgaan met eten en drinken en hoeveel ruimte we geven aan gezonde recreatie en beweging zijn geen levensbeschouwelijk neutrale kwesties. Ze raken ieders gezondheid en zijn uitingen van hoe wij ons als samenleving willen inzetten voor de menselijke waardigheid.
Het aanjagen van initiatief en individuele inzet blijft belangrijk, maar kan niet in de plaats komen van onze maatschappelijke opdracht: onze samenleving zo in te richten dat het voor iedereen makkelijker wordt om gezond te blijven.