De heilige Laurentius – in de liturgie van 9-8-2020
Laurentius, onze patroonheilige,
leefde in de 3de eeuw, in de tijd van christenvervolgingen.
Voordat zijn paus Sixtus ter dood wordt gebracht
door de Romeinen,
geeft deze zijn diaken (dienaar!) Laurentius opdracht
zorg te dragen voor wat hij noemt ‘de schatten van de kerk’.
Nou, daar hebben de Romeinse vervolgers wel oren naar:
schatten!
Laurentius krijgt 3 dagen de tijd om ze te verzamelen.
Het verhaal wil dat hij
in die paar dagen voordat hij zelf ter dood wordt gebracht
de wereldse kostbaarheden van de kerk te gelde maakt,
de armen van de stad om zich heen verzamelt
en aan hun uitdeelt wat zijn actie heeft opgebracht,
zodat hun armoede gelenigd wordt.
Op de derde dag, de dag waarop hij zich weer moet melden (en zelf ter dood zal worden gebracht!),
wijst hij op de armen
die zich om hem heen hebben verzameld,
en zegt tegen de Romeinse machthebbers:
Zie hier de schatten van de Kerk.
Een verhaal over redding van mensen
die tegenwind hebben in het leven
en die dankzij Laurentius weer op de been worden geholpen.
Zoals de leerlingen van Jezus gered worden
als Jezus bij hen, in hun boot, aan boord stapt
en de tegenwind en hoge golven,
die zo bedreigend voor hen waren,
verdwijnen. (Evangelie van 9 augustus: Matteüs 14,22-33)
We hebben in onze tijd meer Laurentiussen nodig,
we hebben Jezussen nodig:
mensen die medemensen in nood de hand reiken
hulp bieden, hun nood helpen lenigen!
Laurentius, onze patroonheilige, ons voorbeeld.
Jezus, wiens volgeling we zeggen te zijn.
Laten we het doen!
