Zaterdag 4 juni was ik in de kerk, een van de vertegenwoordigers tijdens Kaeskoppenstad.
Heel mooi, dat de St.Laurentiuskerk in deze route is opgenomen.
In een outfit van een lector voelde het, alsof ik even een paar uurtjes “pastoraal werker” was. Bezoekers konden een kaarsje opsteken en opmerkzaam was, dat er veel emoties waren en er werden mij verhalen en gebeurtenissen toevertrouwd bij het aansteken van die kaarsjes. Veel verdriet kwam er los en men nam echt even de tijd om dit moment in zich op te nemen. Meerdere keren heb ik, daar men foto’s maakte met hun eigen mobiel, de bezoeker zelf, soms met het hele gezin, op de foto gezet en men was hier erg dankbaar voor.
Het was goed opletten om voor alle kaarsen een plekje te vinden op de standaards, daar er veel belangstelling voor was.
De middeleeuwse muziekgroep liet mooie oude liederen horen. Meerdere mensen gingen dan ook rustig zitten in de banken om hierna te luisteren. Er werd op een andere plek uitleg gegeven over sacramenten, terwijl er in de kerk zelf genoeg te zien was om over na te denken.
Men sprak waardering uit over het gebouw en hoopte ook dat er in de toekomst soortgelijke plekken zullen blijven om even op adem te komen.
Het blijkt dat er enorm veel behoefte is aan momenten van bezinning…
Yvonne
